Ο ανορθολογισμός βασίζεται επίσης στη λατρεία της δράσης για τη δράση.
Επειδή η δράση είναι από μόνη της όμορφη, πρέπει να αναλαμβάνεται πριν,
ή χωρίς, οποιαδήποτε σκέψη. Η σκέψη είναι μια μορφή αποδυνάμωσης.
Επομένως, η κουλτούρα είναι ύποπτη, στο βαθμό που ταυτίζεται με την
κριτική στάση. Η καχυποψία απέναντι στον κόσμο της διανόησης αποτελούσε
πάντοτε σύμπτωμα του πρωτοφασισμού, από την υποτιθέμενη ρήση του
Γκέμπελς («όταν ακούω να μιλάνε για κουλτούρα αρπάζω το όπλο μου») μέχρι
τη συχνή χρήση εκφράσεων όπως «εκφυλισμένοι διανοούμενοι»,
«κουλτουριάρηδες», «παρηκμασμένοι σνομπ», «τα πανεπιστήμια είναι φωλιές
κομμουνιστών». Οι επίσημοι φασίστες διανοούμενοι ασχολούνταν κυρίως με
το να επιτίθενται στον σύγχρονο πολιτισμό και την αριστερή διανόηση, που
έχουν προδώσει τις παραδοσιακές αξίες.
Ο πρωτοφασισμός καλλιεργεί και αναζητεί τη συναίνεση με το να οξύνει και να εκμεταλλεύεται το φυσικό φόβο του διαφορετικού.
Η πρώτη έκκληση ενός φασιστικού ή πρώιμου φασιστικού κινήματος είναι η
έκκληση ενάντια στους παρείσακτους. Επομένως, ο πρωτοφασισμός είναι εξ
ορισμού ρατσιστικός.