ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ - ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ …..
 |
Ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου, λόγω
της εαρινής ισημερίας. Το όνομά του οφείλεται στο θεό Άρη (Mars, Martius
στα Λατινικά), ο οποίος θεωρείτο γενάρχης των Ρωμαίων.
Το 153 π.Χ, όταν προστέθηκαν ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος, ο Μάρτιος έλαβε την τρίτη θέση στο δωδεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο. Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Μάρτιος αντιστοιχούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Ανθεστηριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ελαφηβολιώνα. Το μήνα αυτό μεταξύ των άλλων γιορτάζονταν στην Αθήνα τα « Μεγάλα Διονύσια» (καθιερώθηκε από τον τύραννο Πεισίστρατο τον 6ο αιώνα π.χ.) με πομπές, θυσίες και διαγωνιστικές θεατρικές παραστάσεις. Με τη γιορτή αυτή συνδέεται η γέννηση της τραγωδίας. Ο Μάρτιος είναι άρρηκτα δεμένος με τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή Σαρακοστή, τη μεγάλη νηστεία πριν από το Πάσχα. Σχετική και η παροιμία «Δεν λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή». Το 1838 καθιερώθηκε η 25η Μαρτίου ως επέτειος της Ελληνικής Εθνεγερσίας (κήρυξη της επανάστασης του 1821) για να συμπέσει με τη μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Το λαογραφικό περιεχόμενο του Μαρτίου είναι πλούσιο και σχετίζεται με την θέση του ως πρώτου μήνα άνοιξης, αλλά και με τις άστατες καιρικές συνθήκες που επικρατούν και έχουν αποφασιστική σημασία για την γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή. Σχετικές είναι οι γνωστές παροιμίες : «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης» και «το Μάρτη ξύλα φύλαγε, μην κάψεις τα παλούκια». Γνωστό επίσης είναι το έθιμο του «Μάρτη», όπου το πρωί της πρωτομηνιάς οι μητέρες δένουν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους μια στριμμένη ασπροκόκκινη κλωστή για να τα προφυλάξει από τις ακτίνες του ηλίου, που πιστεύεται ότι είναι βλαβερές αυτή την εποχή, και φοριέται μέχρι το Πάσχα. |
